Stały kurs walutowy – reżim kursowy, w ramach którego wartość waluty krajowej jest silnie powiązana z walutą obcą lub tzw. koszykiem walut.
Bank centralny dba o utrzymanie kursu na z góry określonym poziomie (niezmienionym lub z dopuszczalnymi drobnymi wahaniami) i podejmuje interwencje w sytuacji, gdy istnieje ryzyko jego zbytniego odchylenia od ustalonej normy.
Kiedy walucie krajowej grozi osłabienie, bank centralny kupuje ją w zamian za walutę obcą - w ten sposób wzmacnia walutę krajową. Gdy waluta krajowa ulega nadmiernemu umocnieniu, bank centralny sprzedaje duże jej ilości i kupuje walutę obcą.
Zdarza się, że - w przypadku braku środków na interwencję - bank centralny ogłasza administracyjne osłabienie (dewaluację) lub umocnienie (rewaluację) waluty krajowej pod wpływem silnej presji na rynku, zgodnie z odchyleniami. Jednak grozi to utratą wiarygodności reżimu kursu stałego, utrudniając jego utrzymanie w przyszłości.
Współcześnie reżim kursu stałego jest stosowany albo przez bardzo otwarte gospodarki, silnie powiązane z większymi gospodarkami (np. Dania, wcześniej kraje bałtyckie), albo przez kraje o względnie niskiej wiarygodności krajowej polityki pieniężnej, głównie rozwijające się.